Bozkurt NET

[Vuslatim]

Bu oyun bozulmalı



Yunan Eleftherotipia Gazetesinde yer alan bir yazı, Yunanistan’ın özellikle Trakya bölgesinde nasıl çirkin bir oyun içinde olduğunu ortaya koydu. İşte yazının çarpıcı bölümleri.




Gülbeyaz Karahasan’ın, İskeçe-Kavala-Drama Süper Valiliği’ne adaylığının bir ay boyunca yarattığı şiddetli Trakya edebiyatına rağmen, Trakya’daki gerçek siyasi durum ve azınlığın yaşam şartlarıyla ilgili ayrıntılı bir şey öğrenemedik. İşin kötü yanı, bu laf salatasına, bölge halkının yeni gereksinim ve gerçekleriyle ilgisi olmayan geçmiş yılların basmakalıp laflarının ve geçmişte kalan ulusal efsanelerin hakim olmasıdır. Televizyon kanallarındaki Atina’lı Trakya uzmanlarının, Yunan yanlısı “Pomaklar” ve doğru yoldan saptırılmış “Türk kökenliler” hakkında bilinen büyük lafları papağan gibi tekrarladıkları sırada, azınlıklar konusunda gerçek politikayı çizenler değişik yönlere yönelmiş bulunuyorlar.


Asıl hedef, Türk azınlığın zayıflatılması, iç karışıklıkların kuvvetlendirilmesi ve Pomaklar’ı kendi tarafına çekmekti. Yeni bir politika Dışişleri Bakanlığı, 10 yıl önce düzenlediği gizli bir belgede şu ifadeye yer veriyor: “Üç grubun ‘farklılığının’ vurgulanması, Pomak ve Çingene azınlığın Türk kökenli unsur tarafından yutulmasını ve yalnızca Türk kökenli bir azınlığın yaratılmasını önlemek arzumuzdan ileri geliyor.” (APF 1150.600/AS 809, 17/7/1996, Dışişleri Bakanlığı, A2 DDS/ Azınlık Konuları Bölümü)



Bu hedefe ulaşmak için her türlü meşru ve gayrımeşru araç kullanıldı. Türkiye’ye (din sebebiyle) ya da Bulgaristan’a (dil sebebiyle) eğilimli olmayan bir “Pomak ulusal kimliği” yaratmak hedefiyle “araştırmalara”, “programlara”, “enstitülere” ya da “etkinliklere” büyük paralar harcandı. İlk önlem “Pomaklar’ın, 90’lı yılların başlarına kadar Türk kökenliler için geçerli olan ılımlı önlemlerden kısmi kurtulması” oldu. Ancak, bu politika başarısız oldu. Ne azınlığın büyük çoğunluğunun Türkleşmesi engellenebildi, ne de Pomaklar’ın azınlığın diğer unsurlarından ayrılması sağlanabildi. Aynı belgeye göre, “Türk kökenlilerden farklılaşma son yıllarda azalıyor. Bu duruma Pomaklar ile Türk kökenlilerin ‘melezleşmesi yardımcı oldu. Bu ‘melezleşme’ de, Pomaklar’ın şehirlere yerleştirilmesinden ve Türkiye’nin din konusundaki resmi tutumunu değiştirmesinden ileri geldi.” Hatta, bunun aksi gerçekleşti: Yunan tarafının kağıt üzerindeki planları, azınlığın homojenleşmesini hızlandırdı.




Yunan tarafının Pomaklar’a elini geç uzatması, 10 yıl öncesine kadar meşhur “gözetim bölgesinde” tecrit barikatlarının arkasında yaşayarak, özel izinle, yani, iç pasaportla hareket etmek zorunda kalanlar tarafından haklı bir kuşkuyla karşılandı. Dışişleri Bakanlığı’nın aynı belgesine göre, bu yasaklayıcı barikatların konmasının sebebi, “ Türk kökenli unsurun Pomak unsuru ile ilişkisinin önlenmesiydi.” Pomaklar’a ilişkin politikanın başarısız olmasının birçok sebebi var. Ancak, en önemlisi, bu politikanın bir propaganda oyununa dayanmasıydı. Dışişleri Bakanlığı şimdi, “Pomaklar’ın Büyük İskender’le birlikte savaşan kavimlerin soyundan geldikleri, Türk kökenlilerden daha akıllı ve Yunan orta sınıfına daha yakın oldukları” gibi teorilerin beyhude olduğunu kabul etmek zorunda kalıyor.



Ordu ve tanınmış işadamları da bu yaklaşımın talihsiz olduğunu ortaya koydular. Dışişleri Bakanlığı sözkonusu belgede bunu zarif bir şekilde kabul ediyor: “Pomak dilinin Pomaklar’a öğretilmesi, galiba, problemli bir ulusal kimliğin korunması dışında hiçbir şey vermiyor. Aksine, Yunan veya Türk dilini iyi derecede bilmek iş dünyasına, Yunan ve Türk üniversitelerine ulaşma imkanı veriyor, yaşam düzeylerinin önemli şekilde iyileşmesine yol açıyor. Bu bakışla, işadamı Enfiyecioğlu’nun mali desteğiyle, bir yandan 4. Kolordu, diğer yandan, öğretmen Theoharidis tarafından iki sözlüğün yayımlanması, Pomak dilinin öğretimine ilişkin beklentileri iyileştirmedi. Birincisi ordu için, ikincisi de özel insiyatif içinyararlı bir araç olarak kabul edilse de, ikisi de ilmi düzeyde bir çalışma olarak kabul edilemez”.



Dışişleri Bakanlığı yetkililerini meşgul eden bir husus da, Pomak lisanına yakın akraba olan, ulusal açıdan şüpheli ve dışlanması gerekli görülen “Makedonski’nin konuşulduğu ülkenin diğer bölgelerinde, örneğin Makedonya’da, Slav dilinin resmen öğretilmesinin yol açacağı muhtemel sonuçlardır. Dışişleri Bakanlığı yetkilileri, Rusya’dan gelen (bölgede yerleşen) Pontuslular ile Yunanistan-Bulgaristan sınırlarının iki tarafında yaşayan Slav dilini konuşan halk (Pomaklar) arasında bir iletişimin yerleşmiş olmasından endişe ediyor. Yunan Devleti, kısa bir süreden beri azınlığın üçüncü bileşenine, Romanlar’a döndü. Burada durumun kolay olduğu düşünülüyor: Toplumun birliğini belirleyen “milli vicdan” değil, dolayısıyla prensip olarak etnik bir engel yok. Ancak, Yunan Devleti’nin şefkatinin, bu durumda da gecikmiş olduğundan korkarız. Sonuç alınması da kuşkulu, çünkü resmi araştırmaların “şişirmelerine” rağmen, Romanlar’ın sayısı çok az.



Buna rağmen, bölge Romanlar’ının Yunan vatandaşı olarak kabul edilmeleri, seçmeli olarak ve değişik yöntemlerle eğitimleri için yüklü paralar harcanması önemlidir. Ancak, Romanlar’ın Hakları için Avrupa Merkezi’nin ve Helsinki Sözleşmeleri Yunan İzleme Merkezi’nin araştırmasına göre, tüm bunlar için zaten çok geç: “Müslüman Romanlar’ın önemli bir bölümünün Türk ulusal kimliğini benimsediği görülüyor. Merkezi Atina’da olan ve Devlet tarafından finanse edilen, Yunanlı Roma Dernekleri Yunanistan Federasyonu (POSER) Kurucu Kurulu toplantısında Trakya Müslüman Romanları’nın temsilcisi, temsil ettiği Romanlar’ın etnik (yani Türk) bir varlık oluşturduklarını iddia etti. Türkleştirme Aynı şekilde, Meriç ilinde yaşayan Romanlar’ın çoğu, araştırmacılara Roman olmadıklarını, Türk olduklarını söylediler. Gümülcine’deki Romanlar’ın da kendi dilleri olan Romani’yi kullanmadıkları, evlerinde dahi Türkçe konuşmayı tercih ettikleri gözlendi. Bu da araştırmacılar tarafından aşamalı bir şekilde “Türkleşmekte” olduklarının bir belirtisi sayıldı.



Azınlığın tümüyle ilgili olarak, Yunan Devleti’nin orta vadeli hedefinin, kentleştirilmeleri yoluyla güçsüz hale getirilmeleri olduğu anlaşılıyor. Ekonomik koşullar bu planlamaya yardımcı oluyor. Azınlık nüfusunun çiftçilik yapanlarının büyük bir kısmı son yılların en büyük krizini yaşayan tütüncülükle uğraşıyor. AB’nin talimatları arkasına gizlenen Yunan Hükümeti, tütün yetiştirenlere herhangi bir destek vermeyi reddediyor. Ancak, dağlık köylerde ekim türünü değiştirmek hemen hemen imkansız. Bu nedenle perişan olan azınlık çiftçileri için tek kurtuluş yolu göç ederek, gemilerde ya da kentlerde yardımcı işlerde çalışmak. Belirtiler, azınlığın eğitimiyle ilgili planlar hakkında da aynı yönde. Profesör Anna Frangudaki’nin meslektaşı Thalia Dragona’yla işbirliğiyle 10 yıldan bu yana yönettiği “Müslüman Çocukları Eğitim Programı” eğitim alanında büyük bir değişiklik yarattı ve tepkilere rağmen, başarıyla gerçekleştirildi.


Kaynak; Etikhaber.com