51.21. Kendi nefislerinizde de öyle. Görmüyor musunuz? 51.22. Semada da rızkınız ve size vâdedilen başka şeyler vardır. 51.23. Göğün ve yerin Rabbine andolsun ki bu vaad, sizin konuşmanız gibi kesin ve gerçektir. 51.24. İbrahim'in ağırlanan misafirlerinin haberi sana geldi mi? (Bunlar meleklerdi.) 51.25. Onlar İbrahim'in yanına girmişler, selam vermişlerdi. İbrahim de selamı almış, içinden, ”Bunlar, yabancılar” demişti. 51.26. Hemen ailesinin yanına giderek semiz bir dana (kebabını) getirmiş, 51.27. Onların önüne koyup ”Yemez misiniz?” demişti. 51.28. Derken onlardan korkmaya başladı. ”Korkma” dediler ve ona bilgin bir oğlan çocuğu müjdelediler. 51.29. Karısı çığlık atarak geldi. Elini yüzüne çarparak: ”Ben kısır bir kocakarıyım!” dedi. 51.30. Onlar: ”Bu böyledir. Rabbin söylemiştir. O, hikmet sahibidir, bilendir” dediler. 51.31. (İbrahim:) O halde işiniz nedir, ey elçiler? dedi. 51.32. ”Biz, dediler, suçlu bir kavme gönderildik.” 51.33. ”Üzerlerine çamurdan taş yağdırmaya (geldik).” 51.34. (Bu taşlar,) aşırı gidenler için Rabbinin katında işaretlenmiş (taşlardır). 51.35. Bunun üzerine orada bulunan müminleri çıkardık. 51.36. Zaten orada müslümanlardan, bir ev halkından başka kimse bulmadık. 51.37. Acı azaptan korkanlar için orada bir işaret bıraktık. 51.38. Musa'da da (ibretler vardır). Onu apaçık bir delil ile Firavun'a göndermiştik. 51.39. Firavun ordusuyla birlikte yüz çevirmiş: ”O, bir büyücüdür veya bir delidir” demişti. 51.40. Nihayet onu da ordularını da yakalayıp denize attık, bu sırada kendini kınayıp duruyordu.
Haber :
Üyeler :
Servisler :
İletişim :
Dökümantasyon :
