Bozkurt NET - ÇANAKKALE

Çanakkale Türk’ün, aşkına yurda,
Tüm dünyanın hayran, kaldığı yerdir.
Silahların artık, bittiği yerde,
Pençelerin silah, olduğu yerdir.

Allah Allah deyip, harbe girince,
Komutan ölmeye, emir verince,
Mehmedim mermiye, göğüs gerince,
Merminin yürekten, yıldığı yerdir.

Şehitliği seçmiş, daha en baştan,
Yorganı topraktan, yastığı taştan,
Vatan sevdasını, evlâttan, eşten,
Her sevdadan üstün, bildiği yerdir.

Çocuk ellerine, silahı alıp,
Anaya doymadan, cepheye gelip,
Onbeşlinin ana, kucağı bilip,
Toprağın bağrına, daldığı yerdir.

Diyerek düşmanlar, girmesin sakın,
Kalemi bırakıp, silahı çeken,
Yepyeni bir neslin, tomurcuk iken,
Daha açamadan, solduğu yerdir..

Türk’ün aşılmaz dağ, olup durduğu,
Aleme insanlık, dersi verdiği,
Yaralı düşmana, sargı sardığı,
Aşını onunla, böldüğü yerdir.

Bir destan sayfası, zorlu dövüşün,
Umutsuz yerinde, kanlı savaşın,
Beş manga yiğitle, Yahya Çavuş’un,
Bir orduya karşı, geldiği yerdir.

Koca Seyit, dev gemiyi görende,
İkiyüz kiloyu, sırta vuranda,
Çıkarıp mermiyi, topa sürende,
Zırhlıyı denizden, sildiği yerdir.

Okunan ezanlar, dinmesin diye,
Salınan bayrağım, inmesin diye,
Hür millet köleye, dönmesin diye,
Atamın can verip, öldüğü yerdir…

İlhan Esen