Bizlere ufaklığımızdan beri her Türk evladına olduğu gibi; Kafkas Kartalı olarakda bildiğimiz İmam Şamil'in kahramanlıkları anlatılır. Bunlardan biri, belkide bir devlet için en önemlisi İmam Şamil ile annesinin arasında geçen konuşmadır.
Annesi Şamil'in askerlerinin isteğini kırmayarak Yavrusunun yanına gider ve "Oğlum çok canlar kaybettik inadı bırak teslim olalım" der. İmam Şamil büyük bir çöküntüye uğrar. Çünkü annesinin yaptığı bu hareket asla kabul edilemez ve cezası ise 100 kırbaçtır. Dışarı çıkar ve halkına kararını kendi açıklar"Teslimiyet sözcüğünü düşünmenin bile cezası vardır şeri hükümlerde, annem de olsa bu cezayı çekecektir. Lakin kendisi çok yaşlıdır bu cezayı varisi olarak ben çekeceğim" der. Halkı şaşırır ve bu işin ehemmiyetini anlayarak bağımsızlık mücadelesine daha bir hırsla sarılırlar.

Peki bu bizim ülkemizde oluyor mu?

Nede olsa teslimiyetçiliğe ve teslimiyetçi düşüncelere ceza yok. Bizim ülkemizde laik kurallarla yönetiliyor. Bu yüzden teslimiyetçi düşünenler çoğunlukta. Aksini yapanlar yani ver-kurtul demeyenler ise statükocu, marjinal ilan edilip halkın önüne sunuluyor. Hal böyle olunca şuç vatan-millet-bayrak sevdalılarının üzerine kolayca atılıp işin içindende bu çamur yöntemini kullanarak kolayca sıyrılabiliyor.

Ama bu halkın bir bölümü ne İmam Şamil'i , ne 2. Abdülhamid Han'ı nede Karamanoğllu Mehmed Beyi unutur. İşte teslimiyet aşıkları da bunun farkında olduğu için bu grubu ezmek ve yoketmek için her çareye başvuruyorlar. Kışkırtıyorlar hata yok, üzerlerine geliyorlar cevaplarını alıp oturuyorlar. Arkalarına dönüp baktıklarında ise bu gruba destek çığ gibi büyüyor ve teslimiyet karşıtı milli şuur tekrar alevleniyor.

Peki biz bu teslimiyet ruhluların, vatan toprağı ile kumar masasına oturanların, dünün peşmergesini bugünün bürokratı ilan edip odasına çağıranların cezasını nasıl vereceğiz? Ruhları bedeninden ayırarak mı, kırbaçları vurarak mı? Ruhları hakkındaki karar size ait ama bunların cezası o kadar çoğaldı ki ne buna dayanacak kırbacı bulabiliriz nede bunları!!!