Türk menem,
Oğuz atam, Türk menem.
Kerkük’üm kan ağlıyor,
Gözü yaşlı Türkmenem.
Ağlıyorum…
Günlerden 10 Şubat 2005 Perşembe, saat 20.20.
Ağlıyorum, iki gözüm iki çeşme ağlıyorum…
TRT’nin birinci kanalı ve Türkmeneli televizyonu ortak yayında.
Canlı yayın.
Bir yürek ikiye bölünmüş; bir tarafı Türkiye’de, diğer tarafı Türk dünyasında atıyor.
Öyle bir yürek ki canlı mı canlı, coşkulu mu coşkulu!
Aman Kerkük, can Kerkük,
Ben sana kurban Kerkük.
Zalim düşman dolaşır
Her tarafı kan Kerkük!
Ağlıyorum…
Türk dünyası ağlıyor!
“Kâfir ağlar ahvâl-i perişanımıza!”
Kâfir gülüyor, ben ağlıyorum.
Kerkük. Musul, Erbil ağlıyor…
Ben eskiden böyle ağlamazdım.
“Ben ezelden beridir hür doğdum, hür yaşarım,
Hangi çılgın bana zincir vuracakmış? Şaşarım!”
Şaşıyorum…
“Kuş kanadıyla, Türk atıyla.” Demişti Kaşgarlı Mahmut.
Kanatlanır uçardım…
Kanadım kırık, yüreğim buruk uçamıyorum.
Hani benim atlarım?
Hani benim uçsuz bucaksız bozkırlarım?
Hani benim kırmızı çizgim?
Kahpe, bir sınır çizmiş,
Çizgiyi geçemiyorum…
“Yiğitler silkinip ata binende,
Derelerde bozkurtlara ün olur…”
Oysa ben, atıma atladım mı kanatlanır uçardım,
Kuş olurdum, Çin seddini aşardım,
Hür doğar, hür yaşardım…
Aman Kerkük, can Kerkük,
Kim sana kurban Kerkük?
Soylunun sesi çıkmaz,
Soysuza mekân Kerkük.
Ağlıyorum…
Dün at uşağı olarak yanımda gezdirmediklerim, bugün Kerkük’e sahip çıkıyor.
Çıkıyor da benim sesim çıkmıyor!
Aman Kerkük, can Kerkük,
Mum kimin yanan Kerkük?
Hani kırmızı çizgin,
Hepsi mi yalan Kerkük?
“Türk’ü söyler türküler…”
Kerküklü sanatçı içli bir hoyrat söylüyor.
Hem söylüyor, hem ağlıyor.
Ağlıyorum,
İki gözüm iki çeşme, ağlıyorum.
Türk dünyası ağlıyor…
Kerkük bir ağıt,
Kerkük bir sembol,
Yüreğim düğüm düğüm,
Elim, kolum bağlı çaresizim!
Ağlamak bana yakışmaz, biliyorum!
Tarihten bir ses kükrüyor:
“Ey Türk! Titre ve kendine dön!”
Kendime geliyorum.
“Işık ışık, dalga dalga bayrağım,
Senin destanını okudum,
Senin destanını yazacağım.”
Ben destanlar yazan bir milletin evlâdıyım,
Ağlamak benim neyime!
Ağlamıyorum…
Düşüncem yumruk yumruk; yumruklarımsa balyoz!
Aklımda Türk dünyası, aklımda Kerkük!
Aman Kerkük, can Kerkük,
Mum kimin yanan Kerkük?
Kurtuluşun yakındır,
Yeter ki inan Kerkük!
Bir çift mavi parıltıyla göz göze geliyorum,
Mesajı çok açık; pür dikkat dinliyorum:
“Muhtaç olduğun kudret, damarlarındaki asil kanda mevcuttur!”
Dilimde bir nakarat:
Kurtuluşun yakındır,
Yeter ki inan Kerkük!


Sağ olasın İkbal GÜRPINAR.
ADRES: Hasan BEŞER
Trabzon Yomra Fen Lisesi
Edebiyat Öğretmeni ve Müdür Yardımcısı

61250 YOMRA / TRABZON

hbeser@tyfl.org